Vanochtend vroeg vertrokken met Martin, de man van Lea naar Drake Bay. Een klein plaatsje aan de andere kant van het schiereiland. Hij heeft een bouwbedrijf en krijgt een grote opdracht om hier een hotel te bouwen. Hier zijn vele verblijven voor toeristen. De prijzen verschillen enorm, van 200 dollar per nacht tot 20 dollar. Ik heb een prachtige kamer voor 17 euro per nacht, niet gek! Er is ook een keuken waar ik kan koken, koffie zetten en een koelkast waar ik eten in kan zetten. Schone kamer, prima bed en een warme douche (ook wel lekker na dagelijks koud douchen, maar ook dat went)!

De weg hier naartoe was prachtig, door de natuur heen, weinig verkeer want het is een onverharde weg. In dit gebied wonen oorspronkelijke bewoners van Costa Rica, indianen. Die hebben hier vroeger een stuk land gekregen. Met de 4x4 wel 5 rivieren doorkruist, we kwamen flink door elkaar geschud aan. In de regentijd kunnen de bewoners van dit plaatsje niet weg. Er is hier geen bank, al het voedsel wordt aangevoerd vanuit Golfito, met de boot naar Puerto Jimenez en dan met vrachtwagens hier naartoe. Vlak voor de regentijd, die maanden kan duren, slaan de bewoners heel veel voorraad in. De rivieren zijn dan zo hoog, dan is er geen verkeer mogelijk. Momenteel is er ook geen medische hulp hier, maar er wordt nu een kliniek gebouwd.

Raphael, de vader van Lea, was hier 40 jaar geleden priester. Hij vertelde dat er toen nog geen weg was, men kon alleen per boot hier komen. Hij ging vandaag mee om vrienden te bezoeken, hij is hier jaren niet geweest.

Zojuist een flinke regenbui, kort maar hevig! Heerlijk verfrissend, elke dag warm en stoffig vanwege de auto's over de onverharde wegen. Ik geloof niet dat ik in zo'n stoffig land kan wonen. Alles zit hier onder een dikke laag stof, auto's, stoelen, tafels, de bomen en planten. Laatst stond ik onder een boom, omdat het regende. Het vuil van de boom regende eraf, ik werd helemaal vies! Ja, nogmaals het is zo'n andere wereld, niets is hetzelfde. Mooi om mee te maken!

Gisteren mijn moeder gebeld, ze was blij dat ze mijn stem kon horen. De techniek tegenwoordig is mooi. Hier loopt overigens ook iedereen op z'n mobiele telefoon te staren. Weinig geld, maar een telefoon lijkt wel prioriteit te zijn. Overal WiFi, dat is wel handig voor mijn verhalen...