Het leven is voor mij een grote leerschool. Vooral zo alleen op pad, met steeds nieuwe situaties is het de kunst goed bij mezelf te blijven. Wat voelt goed en wat is niet oké. De balans opgemaakt bij de familie en ik heb besloten dat dit mijn laatste week is daar. Heel jammer voor de familie en de kinderen, maar ik kan het vele werk daar ook niet voor ze oplossen. Zelf zien ze ook wel in dat er structureel iets moet veranderen, maar hoe? Het is wel leuk om te bedenken dat je geitjes, honden, katten, kippen en een ezel wilt hebben, maar die hebben allemaal verzorging nodig. Voor mij met mijn dierenliefde is het moeilijk aan te zien hoe er met de dieren wordt omgegaan. De honden moeten in de stromende regen buiten blijven, helemaal doorweekt komen ze bedelen voor een knuffel. De katten krijgen nooit een aai en de ezel huilt van eenzaamheid. Mijn visie op omgang met dieren willen ze niet horen. Eerlijk gezegd begrijp ik het niet, want het zijn mensen met een goede inborst. Maar afscheid nemen is telkens weer een proces, een paar tranen zijn wel gaan rollen.

Dit weekend wel iets leuks, ik ben in Barcelona. Met Tracy uit Toronto die ik in het boeddhistisch centrum heb ontmoet en Tu, geboren in Thailand maar ze woont in Nederland. Hartstikke leuk, gisteren naar het Antoni Gaudí museum geweest. Zo interessant, hij was een genie. De architectuur die hij bedacht was op de natuur gebaseerd en op het spirituele. Voor de ontwerpen hing hij aan vele draden zakjes met gewichten. De vormen die dan ontstonden hingen omgekeerd, de maten werden opgenomen en zo maakte hij de bouwtekening. Vandaag gaan we de grote kathedraal Sagrada Familia bezoeken. De lichtval vond hij heel belangrijk, het moet lijken alsof de zon door de bomen in het bos schijnt. Natuurlijke ronde vormen, zoals bloemen en planten heeft hij bestudeerd en als basis gebruikt. Er zijn heel veel toeristen, maar we hebben kaartjes. Het wordt vast een leuke dag! Met de trein terug, 1,5 uur reizen.