Net als een kersverse ouder van een baby, ben je met een puppy ook de hele dag zoet. Sascha moet nog veel leren en ze vindt alles reuze interessant. Ze is voor niets of niemand bang, gelukkig maar geen getraumatiseerd hondje. Ondanks dat ze met haar broertje en zusjes was gevonden in de bergen, ergens gedumpt door iemand. Ze heeft er blijkbaar niets aan overgehouden. Een camping is een ideale plek voor een pup om te socialiseren. Hier zijn vele geluiden en indrukken die ze kan opdoen. Veel kinderen, die willen haar wel aaien, ook vele andere hondenbezitters, maar ook fietsen, ballen en auto's leert ze kennen. Elke hond rent ze enthousiast op af. Ze heeft ook een goede neus, zoals elke hond en ruikt alle etensgeuren hier op de camping. Het liefste likt ze de pannen en borden schoon, welke veel mensen buiten neerzetten. Gelukkig is ze klein en vaak moet ik haar een stuk van de camping afdragen, want lopen lukt haast niet. Ze blijft bij elke tent of caravan stilstaan, kijken of er nog wat te snaaien valt. Verleden week naar de dierenarts geweest voor de inentingen en haar paspoort. Volgende week de laatste voor Rabiës, anders mag ze niet mee de grens over. Daar zijn strenge regels voor in Europa, zo mag ze pas na drie weken na de inenting de grens over. Mijn leven is dus in erg rustig vaarwater gekomen. Vaak korte stukjes wandelen langs het strand. Ik wil haar leren achterop de fiets mee te nemen, maar dat vindt ze doodeng. Geduld beoefenen, ook een uitdaging. Helaas is ze ook wagenziek, overgeven, kwijlen en bibberen. Ik hoop maar dat dat snel overgaat, want ziek zijn in de camper daarmee kom ik niet ver.

De zon laat zich al een paar dagen niet zien, die schijnt volop in Nederland hoor ik op het nieuws. Tegenwoordig is het wel fijn met internet, kan ik via de radio app naar elke Nederlandse zender luisteren. Hier vooral veel wind vanaf zee en af en toe regen. Woeste golven beuken op het strand en over het trottoir heen. Dat betekent dat er enorm veel stof en zand over het land wordt geblazen. Alles op de camping zit onder een dikke laag vuil. Ik kan niet meer door mijn ramen heenkijken. Als ik straks weer op pad ga, eerst langs een wasplaats. Die zijn er hier overigens voldoende langs de grote weg. Door het slechte weer zit ik voornamelijk binnen, de Paasdagen zijn hierdoor een beetje eenzaam verlopen. Dat wekt wel een weemoedig gevoel bij me op en de vraag rijst dan weer op. Hoe nu verder, op welke plek kan ik mij vestigen, waar zal ik mij opnieuw thuis kunnen voelen? Een grote ommezwaai maken, zoals ik heb gedaan is een hele uitdaging. Steeds opnieuw ga ik terug naar het vertrouwen waarmee ik mijn tocht ben begonnen, uiteindelijk komt het goed.

Mijn eerste plan was om naar Italië te gaan. Daar kom ik van terug, ik heb gelezen en gehoord dat het een enorm duur vakantieland is. Volgens een vergelijking op ANWB is het kamperen daar het duurste in Europa, hiermee zijn ze Zwitserland voorbij gegaan. Mijn plan is om naar Frankrijk te gaan, ook mooi en niet zo ver. Mede gezien de wagenziekte van Sascha. Ik wil dan Lourdes aandoen, lijkt me ondanks de drukte toch wel mooi om eens mee te maken. Tevens ga ik een bezoek brengen aan Plum Village, het boeddhistisch centrum van Thich Nhat Hanh. De Vietnamese monnik welke de mindfulness heeft geïntroduceerd. Hij heeft enorm goed werk gedaan in zijn leven, zoals pleiten voor de vrede tijdens de oorlogsjaren. Hij heeft tevens enorm veel prachtige en wijze boeken geschreven (ca. 60) heel erg op de praktijk gericht. Thich Nhat Hanh is in de negentig en ik heb gelezen dat hij inmiddels terug is in Vietnam, waar hij jaren uit verbannen is geweest. Hier zal hij zijn laatste dagen slijten.

Sascha is weer toe aan haar wandelingetje, ze moet er vaak uit, ze heeft nl. diarree. Ik zal op aanraden van dierenarts Sylvia (dochter van mijn zus Agaath) haar ontlasting laten checken op Giardia. Ze leert wel snel, 's nachts wekt ze me als ze naar buiten moet om te plassen of poepen. Ze heeft alleen de 1ste 2 nachten in de camper geplast. Ik had hier al rekening mee gehouden en handdoeken neergelegd. Goed toch!