Momenteel is het al een paar dagen zeer benauwd, heel warm, boven de 30 graden. In de middag regent het dan heel hevig, ongeveer een uur. Het wordt hier dan heel klam allemaal. Je kunt de kleding ophangen, maar het droogt niet. In het regenseizoen, wat over een paar weken begint, is het nog erger. Dan kun je niets drogen, veel textiel en beddengoed gaat dan ook schimmelen. Het is een tropisch regenwoud klimaat, daar moet je wel tegen kunnen. Ik vind het vaak, vooral 's nachts, erg oncomfortabel als je helemaal klam wakker wordt. De koude douche is dan heel welkom!

Na 4 dagen Drake Bay te hebben bezocht, ben ik weer terug bij Lea. Zo fijn dat ik een plek heb waar ik steeds welkom ben. We kunnen het prima met elkaar vinden. Zij kan ook heel mooi schilderen, ze heeft sowieso vele talenten, dus vanavond gaan we heerlijk schilderen. Maar ik kan daar niet eeuwig blijven. Met de Paasdagen komen haar zus met kinderen en meer familie op bezoek. Mede hierom heb ik besloten eerder naar huis te komen. Ze heeft mijn kamer ook nodig, al zou ze dat nooit zeggen! Ik heb mijn vlucht omgeboekt en vlieg Goede Vrijdag terug. Ik heb vele mooie avonturen hier beleefd, dus het voelt goed zo.

Vanochtend gingen we, zoals elke ochtend, naar de ouders van Lea. Meestal krijgen we daar een warme lunch, ook ik heb al 2x gekookt. Gisteren vroeg Lea's vader Raphael om een 'typical dutch lunch', ik zei:' than you will have bread with cheese', hij moest lachen. Hij wist ook de pindakaas en jam op te noemen. Ik ging dus koken, er zouden 7 personen mee eten, bleek maar 1 gaspit het te doen, van de 2 pitten. Nou dat was een hele uitdaging, we hadden broccoli, sperzieboontjes, rijst met bonen, rijst met kip en gebakken eieren. Probeer dat maar eens tegelijk op tafel te zetten, ook nog warm. Ze zijn de keuken aan het verbouwen, deze is buiten gemaakt onder een grote overkapping. Wel heerlijk koel zo in dit warme klimaat. Samen met Lea kopen we vandaag een nieuw gasstel, het lijkt mij een practisch en leuk afscheidscadeau. Zoveel gastvrijheid maak je niet vaak mee!

Maar terug naar vanochtend, bij binnenkomst word ik elke dag hartelijk ontvangen. Vanochtend schrok ik mij wild, stond Raphael daar net een kip te slachten. Een bebloed mes in zijn hand en David hield de nog fladderende kip aan zijn poten in zijn hand. Een 3e kakelende kip zat in een omgekeerde emmer haar lot af te wachten. Ze weten dat ik vegetarier ben, dus iedereen begon hard te lachen toen ik niet wilde kijken. Vandaag hoefde ik niet mee te helpen in de keuken, waar de kip werd ontdaan van haar verenkleed en in mootjes werd gehakt. Ze houden altijd veel rekening met mijn eetgewoonte, er werd voor mij heerlijke vis klaargemaakt. Lief toch?

Nog 2 ongemakken voor de bewoners hier wil ik vermelden. Zoals eerder geschreven ben ik mijn bril verloren in de golven. Als je hier een bril nodig hebt kun je die in San Jose (300 km verderop) aan laten meten. Maar er komt ook eens in de zoveel tijd een mobiele opticien langs, deze rijdt alle afgelegen dorpen af. Even voor een nieuwe bril op pad, of een accessoire kopen is hier niet zo makkelijk. 2e welke ik wil noemen, er zijn op 1 april (eerste Paasdag) opnieuw verkiezingen voor een nieuwe president. Bij de eerdere verkiezingen waren de 2 kandidaten gelijk ge-eindigd. Nu wonen de ouders van Lea nog niet lang genoeg in deze area. Moeten ze helemaal naar Limon, 500 km verder naar de andere kant van het land reizen om te stemmen! Het is ongeveer 8-9 uur rijden hier vandaan. Dan denk ik, wat hebben wij in Nederland toch te klagen?