Het mooiste dorp van Nederland

Het is echt waar, Elsevier Weekblad heeft het dorp Niehove uitgeroepen tot mooiste dorp van Nederland. Van elke provincie is er een dorp uitgekozen, zoals te lezen is in het Weekblad van 5 oktober 2019. Ik citeer: 'Uitzonderlijk gaaf, schoonheid ten top en stilte heerst'. De dorpen zijn geselecteerd 'waar smakeloze nieuwbouw nooit de overhand kreeg en verrommeling het nooit won van eigenheid'. Maar Niehove is op nummer 1 geplaatst, het dorp waar mijn zus Maria en zwager Lex ruim 3 jaar geleden zijn gaan wonen. Momenteel woon ik hier ook, heel bijzonder allemaal. Zo werd dit heuglijke feit afgelopen vrijdag feestelijk gevierd, in het restaurant dat tevens dienst doet als dorpshuis. Sinds januari zijn hier diverse gemeenten samengevoegd en tot gemeente Westerkwartier benoemd. De kersverse burgemeester, 48 uur als zodanig in functie, was ook aanwezig. Een vlotte jonge man, vrolijk zei hij: '48 uur in dienst en nu al de hoofdprijs'. Tevens waren aanwezig de locale pers, de loco burgemeester, vertegenwoordigers van het EW en uiteraard alle bewoners van het dorp. Er was muziek, een mega grote slagroomtaart, een verhalenverteller, knalconfetti en champagne. Tevens zijn er twee borden onthuld aan het begin van beide toegangswegen, geschonken door EW. Hierop staat de tekst: 'Mooiste dorp van Nederland 2019'. Zwager Lex heeft al een belangrijke positie in het dorp, zo is hij redacteur van het locale nieuwsblad NaisFlits. Hij heeft het draaiboek verzorgd en de avond in goede banen geleid. Met deze mooie prijs kwam ook de angst om de hoek kijken, laat het alsjeblieft niet in een Japanse of Chinese reisgids komen te staan. Op busladingen toeristen zit ook niemand te wachten. Dan is het bekeken met de rust, waar het dorp juist zo trots op is.

Kommerzijl, mijn nieuwe woonplaats per 1 november, valt ook onder gemeente Westerkwartier. Het is een van de vele kleine dorpjes van deze nieuw samengestelde gemeente. Af en toe rij ik er naartoe vanwege het NAM park, het hondje kan daar heerlijk los lopen. Je maakt daar snel een praatje met andere wandelaars en hondenbezitters. Vandaag ging ik er ook naartoe, komt een vrouw op me aflopen en vraagt: 'Jij hebt toch het huis op de Dorpsstraat gekocht? Wil je ook lid worden van de jeu de boule club?' Ja, zo gaat dat in een klein dorp op het platteland. Ik schrok wel een beetje en zei maar ja, je wilt toch niet meteen onvriendelijk overkomen.

De voorbereidingen voor de woning zijn al in gang gezet, een nieuwe keuken is besteld, maar ook de cv ketel is aan vervanging toe. Nu is het wel spannend qua financiën, het geld van de camper heb ik nl wel nodig. Deze staat al enige tijd te koop, nog 4 weken te gaan. Wie heeft er interesse? Het is een zeer betrouwbare camper Sunlight T58, bouwjaar 2016, met een krachtige motor. Zie website campercaravan-online.nl, hij is in Aalsmeer te bezichtigen.

Wel en wee in Groningen

Sinds 20 juli woon ik in een appartement in Groningen. Het verblijf is in een oude koeien- paardenstal uit 1818 gebouwd als kantoor. Er is een eigen douche, toilet en keukenblok, daarnaast een woon- slaapkamer waar ik gebruik van kan maken. Alles is goed geïsoleerd, met vier grote ramen uitkijkend op de tuin met veel bomen. Het is hier helemaal platteland, de buren zijn boerenbedrijven. Heerlijk rustig met de koeien en schapen naast de deur. Precies waar ik van hou! Het plaatsje Niehove waar zus Maria en zwager Lex wonen is hier 2,5 km vandaan. Deze week verzorgde ik de poezen van Maria vanwege hun vakantie. Hond Sascha nam ik vaak mee, als ik met haar uit wandelen ging, sprak ik inwoners van Niehove. Het is een klein historisch dorp, vandaar dat bijna iedereen Lex en Maria al kent. Ze zijn goed ingeburgerd. Voorlopig ben ik van plan hier in het noorden van het land te blijven. Na intensief zoeken op funda vond ik al snel een leuke woning. De prijzen zijn hier een stuk lager dan in het westen van het land. Tijdens de bezichtiging deed ik gelijk een bod, na 3 kwartier was de prijs overeengekomen. Het is een tussenwoning, maar met uitzicht op de weilanden aan de achterkant. De woning is nog te zien op funda: Dorpsstraat 7, Kommerzijl. Tevens een groot pluspunt, even de straat uitlopen en ik ben in het zogenaamde NAM park. Dit is een park hetgeen het gasbedrijf ter compensatie heeft aangelegd. Kommerzijl ligt dus wel in het aardbeving gebied. Hoe de schade aldaar is weet ik niet precies, dat ga ik eens navragen. De hond mag loslopen in het park, ideaal.

Nog meer leuk nieuws, de 'wel', van de wel en wee... Aangezien ik al mijn vorige huisraad heb weggegeven, of verkocht moet ik opnieuw beginnen met het inrichten van mijn huis. Ook best wel leuk om de kringloopwinkels af te struinen. Zus Agaath was op bezoek en we bezochten een grote kringloop hier vlakbij. Prachtige meubels, wat vroeger antiek heette, staat tegenwoordig bij de kringloop voor een prikkie te koop. Ik zag een mooie handgemaakte salontafel, 2 leuke stoeltjes en een retro houten kledingkast. Maar ja, de woning is pas begin november beschikbaar, wat nu? Wat een service, men kan daar een box huren, de uitgezochte spullen gaan daarin. Zodra ik een seintje geef wordt alles thuisbezorgd. De huur is een euro per week, maar ik krijg hem gratis. Dat vind je toch echt alleen in de kleine dorpjes.

Nu wat 'wee'.. Dat betreft voornamelijk de dieren. Hier in het noorden is het dierenleven rijk aanwezig. Vele vogels, weidevogels, buizerds, een uil woont hier in de stal, een ware muizenplaag en steenmarters. Om deze steenmarter gaat dit verhaal. Hier in de stal woonde een steenmarter, dit zijn beschermde nachtdieren. Het appartement heeft een plat dak en elke avond kwam de marter tegen schemer tot leven. De marter heeft een nogal zware tred, alsof er een dikke kat over het dak liep. Hond Sascha vond het nodig dit gevaar te bestrijden, wild blaffend sprong ze plots op en rende blaffend heen en weer. Midden in de nacht kwam ook de uil tot leven, opnieuw 'gevaar' met veel geblaf. Aangezien ze in dezelfde ruimte als ik slaap, zat ik steeds rechtop in bed. Leg maar eens aan de hond uit dat het gewoon onschuldige dieren zijn die herrie maken. Na een paar slapeloze nachten besloot ik de marter te vangen. Mijn nicht heeft een speciale marterval, zij hadden ook last van een marter. Het zijn namelijk rovers, bij hun waren de konijnen van de kinderen doodgebeten. Hier op de boerderij zijn alle kippen doodgebeten door de marter. De jongste zoon hier was blij met mijn actie, eindelijk wraak, zijn lievelingskip was ook dood. De val neergezet met een stukje vis erin, toch wel spannend. Eerste dag niks, bijna de moed opgegeven, maar opeens hoorde ik 's avonds laat een klap, de val zat dicht. Te laat om de marter uit te gaan zetten, dat moest de volgende dag dan maar. Best wel zielig, het zijn prachtige dieren. Het is verboden om een marter te vangen, het geweten gesust door de marter naar een natuurgebied te brengen.

Tot zover mijn avonturen hier in het noorden, na een paar prima nachten zonder geblaf, had ik weer energie om te schrijven.

Mocht iemand ook verlangen naar wonen op het platteland, de boerderij waar ik nu woon staat ook te koop. Kijk op funda Frytemerweg 3 Niehove, met fruitbomen, 2 hectare land erbij, groot woonhuis en appartement.

Terug in Nederland

Er is ruim een maand verstreken sinds mijn laatste verhaal hier op deze blog. Er is veel gebeurd in deze periode, ik zal de gebeurtenissen chronologisch vertellen.

Op vrijdag 21 juni reed ik via Antwerpen de Nederlandse grens over. Het gaf me een verrassend goed gevoel. Blijkbaar voel ik mij in Nederland het meeste thuis, 'Oost, West, thuis best', zo luidt een bekend spreekwoord. Het heerlijke weer was met me meegereisd, vanaf die dag is het voornamelijk mooi weer geweest. Mijn tante Egidia in Roosendaal zat me al op te wachten, we konden lekker buiten op het terras lunchen. In het klooster wordt er tussen de middag warm gegeten, er stond lekkere vis op het menu. De zaterdag erna reed ik naar de Zeelandse kust, het eiland Walcheren. Wat een prachtig eiland is dat, met hele brede stranden. Het gedeelte vlakbij Domburg mogen de honden op het strand. 's Ochtends tot 10:00 uur zelfs los, wat een feest voor ze. Ook waren er dan paarden die langs de vloedlijn gallopeerden, Sascha rende daar achteraan. Het was een vrolijk gezicht, prachtige paarden, een blije hond, de zon en de zee, de dag begint dan al goed. Het was nog erg rustig, de vakantieperiode nog niet echt begonnen. Op de camping aan zee stonden ook vrienden Han en Nel, we kennen elkaar al 23 jaar. Ik heb 2 hele gezellige weken hier doorgebracht, het was tevens tijdens de hittegolf. Dubbel lekker om dan aan de kust te zijn! De Engelse kennis die in Spanje woont stuurde me een bericht dat het daar boven de 40 graden was. Met temperaturen boven de 30 graden is het niet uit te houden in de camper. Zonder schaduw loopt de temperatuur dan snel op. Ik was precies op tijd vertrokken.

Vrijdag 5 juli vertrok ik richting Nieuwveen, rechtstreeks naar mijn moeder. Ik had haar een lange tijd niet gezien, dat werd hoog tijd. Via de familie had ik al gehoord dat het niet zo goed ging met haar, de huisarts was al een paar keer geweest. Moeder was erg benauwd, zo trof ik haar deze vrijdag ook aan. 'Ze was helemaal op' vertelde ze me, 96 jaar, niet iedereen zal deze leeftijd halen. Eigenlijk was haar plan om 100 jaar te worden, maar het ging niet meer. Deze vrijdag werd nogmaals de huisarts erbij gehaald en na een kort gesprek heeft moeder aangegeven met deze klachten niet verder te willen leven. Toen ging alles heel snel. Na het eten wilde ze naar bed, daar is ze niet meer uit gekomen. Ze heeft zich over kunnen geven en is op dinsdagochtend in alle rust ingeslapen. Al mijn broers en zussen met aanhang, klein- en achterkleinkinderen hebben afscheid kunnen nemen van mijn moeder. Mijn oudste broer Jan heeft als afgevaardigde van de familie heel veel geregeld. Bij een laatste afscheid komt er ontzettend veel kijken, moeder had gelukkig een wilsbeschikking opgesteld. Zo kon het afscheid volgens haar wensen worden geregeld. Zaterdag 13 juli was de begrafenis, ze is opnieuw verenigd met mijn vader. Samen in het graf op begraafplaats Wilnis en boven in de hemel, ze verheugde zich daar enorm op. Het was een waardig afscheid, een mooie kerkdienst met koor, mijn zus Agaath speelde het Ave Maria op accordeon in de kerk. Er waren veel familieleden, vrienden en kennissen bij het afscheid aanwezig. Dat geeft enorm veel steun. Het is helemaal goed zo.

Na deze hectische dagen ging ik naar een prachtige minicamping in de bossen bij Driebergen. Midden tussen de geurige bomen had ik een paar heerlijke dagen. Even bij kunnen komen. Vannacht is voorlopig mijn laatste nacht in de camper. Ik heb een paar dagen op de Veluwe doorgebracht met campervriendin Ineke. Morgen rij ik naar mijn tijdelijke woonruimte. Ik kan een gedeelte van een boerderij huren in Niehove, dit ligt in de provincie Groningen. Vlakbij mijn zus Maria en haar man, haar dochter Corinne, man en kinderen.

Mijn reisavonturen zitten er voorlopig op, er breekt een nieuwe periode aan in mijn leven. Waar ik definitief wil gaan wonen weet ik nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat er iets moois op mijn pad komt. Eerst maar eens alle avonturen laten bezinken en de foto's selecteren. Tevens de verhalen op de blog vastleggen in een boekje ofzo. Laatst was het schrikken, kon ik mijn blog niet meer openen! Kreeg ik de melding: 'page expired'. Na veel zoeken heb ik de webbeheerder gevonden en gebeld, ik kan weer inloggen...

Tanken, banden oppompen en weer verder

Via de Pyreneeën, De Dordogne, en De Loire ben ik sinds een paar dagen in Normandië belandt. Een hele reis vond ik het, steeds een stuk rijden, 200 tot 270 km per dag. Dan vind ik het alweer mooi geweest en ga ik op weg naar een camping. Ik heb er vele bezocht, sommige mooi, de meeste zeer rustig. Waarschijnlijk vanwege het slecht weer, veel regen en kou gehad. Nu op een verrassend mooie plek op camping municipal, in Albert. Hier vlakbij een meertje en een mooie kerk met gouden toren, die doet Orthodox aan. Zoals eerder gezegd maak je met een hond snel contact. Op de camping een leuke Duitse vrouw met een prachtige hond. Komt ze me vanochtend vragen om samen een wandeling te maken met de honden. Zulke momenten zijn voor mij goud waard, na ook vele eenzame dagen. We wilden koffie drinken, maar hier in Frankrijk geen gezellige terrassen met heerlijke koffie en iets lekkers erbij. Vandaag zondag, alles was dicht, behalve een tabakswinkel waar ze wel koffie hadden. Alleen mannen daar in een nogal schemerig tentje met groot TV scherm, beide misten we de leuke terrassen die we zowel in Nederland en Duitsland kennen. We hadden een leuk gesprek en zij vergeleek het leven met het weer, een goede vergelijking. Soms schijnt de zon, soms is er mist, soms regent het en is het onbehaaglijk en dan ruist er een storm in het hoofd. Zo vergaat het mij zeker op deze reis.

Het lijkt vreemd als ik zeg dat ik heimwee heb naar huis, want ik heb immers geen huis. Wel verlang ik naar een plek waar ik kan bijkomen van alle avonturen en ook met de gemakken van een huis. Zoals een eigen douche en toilet, niet door de regen met het tasje naar de douche te hoeven wandelen. Mijn plan is dan ook om woonruimte te zoeken, misschien eerst iets tijdelijks om dan verder te zoeken naar iets definitiefs. Deze week rij ik eerst naar Roosendaal om tante zuster Egidia te bezoeken, zij is 90 jaar geworden verleden week. Daarna ga ik naar Domburg een paar dagen naar een camping waar mijn vrienden Han en Nel van park Dolce Vita staan. Daar verheug ik mij enorm op. Daarna staat er een bezoek aan mijn moeder op de planning en dan hoop ik een tijdelijk onderkomen te vinden. Mocht iemand iets te huur weten hoor ik dat graag.

Met hond Sascha gaat het erg goed, ze is enorm slim en heeft al veel geleerd. Ze vindt alle kinderen, andere honden en mensen leuk en loopt kwispelend op iedereen af. De meeste mensen vallen voor haar lieve snoetje, dan laat ze alle knuffels zich heerlijk welgevallen. Tijdens het rijden ligt ze momenteel in het fietskarretje, wat ze prima vindt. Meestal valt ze in slaap en komt het nestje uit als ik de rits openmaak. Wat een opluchting zeg, ze spuugt niet meer. Het was blijkbaar gewoon angst, wat ik niet als dusdanig had herkend.

Hier blijf ik een paar nachten, het schijnt hier een mooie fietsomgeving te zijn. Ga ik het karretje weer achter de fiets zetten, daar moet ze nog erg aan wennen. Maar zoals ze alles heeft geleerd zal dat uiteindelijk ook wel goed gaan.

Wie weet tot gauw ziens, als alles voorspoedig gaat zal ik over een paar dagen de Nederlandse grens weer oversteken. Ik heb de verkeersdrukte rondom Parijs vermeden en rij via de Westkant van Frankrijk België binnen.

Geen paniek!

Soms brengt het reizen flinke stress bij me omhoog. Dan is ineens het plezier ver te zoeken.. Ik heb Lpg gasflessen, na het vullen is er altijd een gaslucht. Maar nu was het gas na een week nog flink te ruiken. Nederlandse buren ook laten ruiken, ja die roken het toch ook! Na slapeloze nacht vroeg naar een camper dealer gereden. Fransen staan niet echt bekend om de klantvriendelijkheid, er was geen monteur en de garage was sowieso tot september volgeboekt, zo werd mij verteld. Door alle stress en slapeloosheid braken al snel de tranen door, ik riep in gebrekkig Frans:' Ce tres dangerous'. Daar was de medewerker toch wel van geschrokken, er werd een aardige jongeman geroepen. Die heeft alle slangen afgekoppeld, alleen een toegangslang laten zitten. Hopelijk is het nu in orde, ik ben geen gasinstallateur, bidden maar.. Het plezier in het reizen moet bij mij dan weer van ver komen.

Gisteren was het 32 graden, vandaag regen en nog maar 12 graden. Wat een verschil! Ik ben op een zgn chateau camping neergestreken, vlakbij de Dordonge. Prachtige natuur, maar weinig bezoekers, volgens de Engelse eigenaar het minste aantal in jaren. Er is hier een beroemde grot en ondergrondse rivier, Gouffre Padirac, daar ga ik een bezoek aan brengen. Rustig reis ik terug naar Nederland. Goed nieuws, hondje Sascha zonder medicatie meegenomen vandaag, zonder braken. Ik denk dat ze aan het rijden went en weet dat we ergens neerstrijken.

Hoop dat de regen tijdelijk is, want dat vind ik minder leuk op een camping. Veel modder op de meeste campings, met een hondje erbij blijf ik schoonmaken. Nu genoeg gemopperd, positief blijven en vertrouwen op mooie avonturen.

Lourdes in de Pyreneeën

Momenteel verblijf ik op een prachtige camping midden in de pyreneeën, op de toppen ligt zelfs nog sneeuw. Het heeft hier de afgelopen dagen dan ook flink geregend, dat is minder leuk. Door de rivieren stroomt water in overvloed, wat een mooi gezicht is. Sinds gisteren is de zon weer volop aanwezig, ook voor de komende dagen is goed weer voorspeld. Vanaf de camping is het zo'n 3,5 km fietsen naar het heiligdom van Lourdes. Ik was er niet eerder geweest, het is heel indrukwekkend om hier te zijn. Enorm groots allemaal, met een prachtig park langs de rivier Ousse. Dan zijn er verschillende gebouwen waar allerlei activiteiten en diensten worden gehouden. De Notre Dame met prachtige mozaiken die het bijbelse verhaal uitbeelden. Een hele grote ondergrondse Kathedraal waar internationale diensten worden gehouden, ik heb gehoord dat hier wel 25.000 bezoekers in kunnen. Elke avond om 21:00 uur vanaf april wordt er een Maria lichtprocessie georganiseerd. Gisterenavond heb ik meegelopen, er waren duizenden bezoekers van over de hele wereld, een hele bonte stoet. Iedereen draagt een brandende kaars mee en er wordt het Ave Maria gezongen. Geen idee waar alle mensen ineens vandaan kwamen, het was een hele devote belevenis. Er staan hier meerdere Nederlanders op de camping en ik kon meerijden met een ander stel.

De relatief kleine camping ligt midden in de natuur, ik heb een prachtige plek tussen de bomen. Schaduw heb je nu wel nodig, met de camper in de zon wordt het al snel bloedheet. Zaterdag is er 28 graden voorspeld, een hele overgang, eergisteren was het met 12 graden zelfs koud. Sascha past zich goed aan, alhoewel op elke nieuwe plek ze even van slag is. Allerlei nieuwe indrukken, geuren en geluiden. Hier staan grote koeien naast de camping, daar wordt steeds naar geblaft en gegromd. Ook lopen er 2 poezen en 2 konijnen vrij rond, maar daar wil ze graag mee spelen. De poezen begrijpen hondentaal niet goed, die zetten de haren flink op en blazen naar haar. Ook kinderen vindt ze heel gezellig, al kwispelend rent ze op iedereen af. Ze is tandjes aan het wisselen, van de week viel er pardoes een kies uit haar bek. Ze zat er verbaasd naar te kijken en likte het bloed er vanaf.

Mijn plan was om hierna naar Plum Village, een boeddhistisch centrum te gaan. Helaas daar zijn honden niet welkom, dan houdt het snel op. Dit weekeinde de volgende stap maar eens uitzoeken, ik ben lid geworden van de SVR, stichting vrije recreatie. Dat zijn voornamelijk boerderij campings, lijkt me ook leuk. Misschien heeft iemand nog een goede tip? Richting Noord Frankrijk is mijn plan, ik kan ook via Duitsland rijden.

Bienvenue en France

Afgelopen zondag ben ik via de Spaanse pyreneeën Frankrijk binnengereden. Het was een flinke kronkel- bergweg langs de vele skigebieden en dorpjes hier in de pyreneeën. Het uitzicht was vaak prachtig, waarvan de hoogste toppen bedekt waren met sneeuw. Het is nu eind mei, maar 's nachts koelt het hier nog flink af. Zaterdagnacht was het op mijn vorige verblijfplaats rond het vriespunt. Gelukkig heeft mijn camper een goede kachel, die liet ik de hele nacht lekker branden. Ook veel regen gehad steeds, meestal in de nacht, overdag wisselt de bewolking en de zon af. Momenteel op een camping municipal, dat is een gemeentecamping. Heel kleinschalig en behalve 3 douches en toiletten is er hier niks. De prijs is dan ook laag, 8 euro per nacht en 2 euro voor de stroom. Maar de ligging is prachtig, in de heuvels met uitzicht op de pyreneeën, vlakbij plaats Foix. Dat is een historisch plaatsje aan een rivier met een heus kasteel. Die zijn ze aan het opknappen, hierom momenteel gesloten. Er zijn hier ook grotten met een onderaardse rivier, die ga ik vrijdag eens bezoeken. Vandaag een fietstocht door de heuvels gemaakt door een typisch Frans landschap. De bermen staan in de bloei met veldbloemen en de struiken en bloeiende bomen geuren heerlijk. In de velden lopen kuddes koeien, je hoort de grote bellen van verre rinkelen. De kalfjes zijn al geboren en de bullen lopen hier gewoon in de kuddes mee, ook rondom de camping. Sascha vindt de grote koeien nogal imponerend, waar ze blaffend en grommend naar staat te kijken. Er zijn weinig bezoekers op de camping, nog een Nederlands stel met caravan, die vertrekken morgen. Dan een paar oude caravans welke permanent bewoont lijken met vreemde types, een simpele groet heb ik nog niet gekregen. Het seizoen lijkt nog niet echt begonnen te zijn. De camping wordt wel opgeknapt, plantenbakken worden gevuld en het toiletgebouw geschilderd.

Zaterdag vertrek ik naar Lourdes, een rit van 172 km. Volgens Googlemaps is het 2 uur rijden, maar volgens mij berekenen ze dat in een Porsche of Ferrari. Met mijn camper kan ik daar zeker 1,5 uur bij optellen is mijn ervaring. Maakt me niet uit, als ik maar veilig aankom, dat is het allerbelangrijkste. Vlakbij Lourdes zijn meerdere campings, ik heb voor de zekerheid gereserveerd vanwege Hemelvaartsdag. Geen idee of het dan druk zal zijn daar, heb ik in elk geval een plek. Het lijkt een mooie camping, met winkel, restaurant en verwarmd zwembad. 2 Km vanaf het heiligdom waar je ook met de bus naartoe kan gaan. Via internet heb ik de zgn. black saterdays opgezocht, de drukste dagen qua verkeer in Frankrijk. Het schijnt ook op zondag 2 juni druk te worden op de wegen in Frankrijk. Misschien alleen rondom de grote steden, maar laat ik dit maar vermijden en op een andere dag gaan rijden. Mijn volgende plek na Lourdes moet ik nog uitzoeken.

Morgen laat ik me verwennen en heb een massage geboekt bij een salon in Foix. Even de schouders los laten masseren, kan ik ontspannen zaterdag de rit ondernemen. In de bergen rijden kan ik goed, maar het blijft opletten en inspannend met alle bochten. De medicatie voor Sascha tegen het braken helpt goed, de vorige rit ging ze lief liggen. Ik heb een fietskarretje gekocht, daar ligt ze in tijdens de rit. Ook voor mij een stuk rustiger en kan ik mijn aandacht beter op de weg en het verkeer houden, wel zo veilig.

APK = Certio ITV in Spanje

Het allerbelangrijkste, mijn T58 camper is goedgekeurd! Een hele opluchting anders moet men namelijk terugkomen. Hier is het keuringsstation alleen om te keuren, mocht er iets mankeren ga je naar de garage. Nadat de mankementen zijn verholpen, opnieuw afspraak maken bij Certio ITV. Ik was niet de enige die zijn/haar auto moest laten keuren. Ik stond daar met ca. 100 andere auto's, vrachtwagens, bussen en nog een Franse camper in de lange rij. Men rijdt hier zelf door de procedures heen. Eerst een stop waar het kenteken en de emissie werden gecontroleerd. Dan opnieuw aansluiten in de lange rij wachtenden voor de rest van de keuring. Hier werden de remmen en schokbrekers gecontroleerd, daarvoor moest de auto op een soort rollerbaan gaan staan met de wielen. Ook de verlichting, ruitenwissers, claxon en onderkant werd geïnspecteerd. Men moet zelf de handelingen uitvoeren, Sascha vond het doodeng, die kroop bibberend in een hoekje met alle herrie om ons heen. Er werden nl. 4 auto's tegelijk in een grote hal gekeurd. Lopende band werk voor de medewerkers, lijkt me geen gezonde baan. Alle medewerkers waren reuze aardig, de Spanjaarden mogen de Nederlanders graag. De meeste spreken wel een klein beetje engels, we komen er altijd goed uit. Elke week komen er wel Nederlanders om een auto of camper te laten keuren daar. Het rapport wordt doorgegeven aan de RDW, daar kreeg ik via de mail een bevestiging van.

's Middags gelijk doorgereden naar een camping in Parc Natural del Cadi-Moixero, onderaan de Spaanse pyreneeën. Een hele drukke dag dus, maar dat heb ik ook gedaan voor Sascha. Ze krijgt voor het braken in de auto een medicijn, dit helpt goed, maar die wil ik niet te vaak geven. Het plan is hierom een dag een stuk rijden en dan een paar dagen op dezelfde plaats blijven. Dit is overigens voor mezelf ook prettiger, kun je echt van de omgeving genieten en tot rust komen. De camping ligt prachtig in de bergen en bossen, vlakbij stroomt een rivier, wel wat anders dan de kust. Ook het weer is niet zo mooi dan aan de Costa, vandaag bewolkt en vannacht was er zelfs onweer met hevige regen. Sascha vindt deze nieuwe omgeving reuze spannend met allerlei (dieren)geluiden uit het bos en hondengeblaf in de verte. Elke vogel wordt bekeken en soms met een blaf en grom begroet. Momenteel blijft ze het liefste zoveel mogelijk veilig in de camper, niet zo erg met dit weer. Zelf ook even pas op de plaats, vanwege hoofdpijn. Toch enigszins druk gemaakt of de keuring wel goed zou gaan, gelukkig is dat achter de rug.

De tijd gaat snel, ik ben toch zo'n 6 weken aan de mooie kust geweest. Elke dag gewandeld langs het strand, Sascha kon daar heerlijk rennen en met andere honden spelen. Deze camping is zo goed als uitgestorven momenteel, hier komen veel campers voor een nacht staan. In het weekeinde komen er wel mensen die een vaste staanplaats hebben voor de caravan. Maar de eigenaren, broer en zus zijn wel ontzettend hartelijk en behulpzaam. Morgenavond zingt er een koor in een oud klooster hier vlakbij. Ik heb besloten daar naartoe te gaan, een taxi besteld voor halen en brengen. Sascha kan prima alleen in de camper, als ik terugkom ligt ze meestal gewoon te slapen. Alhoewel ze soms wel een papier ergens heeft weggegraaid en die helemaal aan flarden gescheurd. Dat is een van haar favoriete ondeugende puppy spelletjes. In deze korte tijd zijn we al een onafscheidelijk koppel geworden, ze volgt me goed en komt als ik roep.